Gambia - Konsulat Republiki Gambii w Warszawie
Consulate of The Republic of The Gambia, ul. Stefana Czarnieckiego nr 56, 01-548 WarszawaO Gambii
Kraj
Gambia jest małym ale pięknym krajem w Zachodniej Afryce o powierzchni około 10,600 kilometrów kwadratowych. Od zachodu Gambia graniczy z Oceanem Atlantyckim, z pozostałych trzech stron Gambia jest otoczona przez Republikę Senegalu. Kraj ten kształtem tworzy wąski pas terenu rozciągający się na długości około 400 kilometrów w głąb lądu.
Natura
Najważniejszą częcią krajobrazu jest rzeka Gambia, wzdłuż której rozciąga się kraj i od której bierze swą nazwę. Rzeka zapewnia dogodny transport oraz wspaniałe tereny rybackie i krajobrazowe. Rzeka oraz tereny przybrzeżne są bogate w różnego rodzaju faunę i florę. Wokoło rzeki Gambii spotkać można ponad 400 gatunków ptaków, co stanowi atrakcję na skalę światową. Wzdłuż wybrzeża atlantyckiego rozciągają sią przepiękne piaszczyste plaże.
Ludność
Aktualne szacunki mówią o populacji liczącej 1.4 miliona mieszkańców przy przyroście naturalnym 3.2 %. Około 80 % ludności mieszka na terenach wiejskich i większość zajmuje się rolnictwem. Główna grupą etnicznę w Gambii jest ludność plemienia Mandingo. Tradycyjnie zajmują się rolnictwem i stanowią około 42% populacji. Inne grupy to Fulani (18%), Wolof (13%), Jola (7%), Sarakola (7%). Szeroko rozwinięte tradycje tych plemion widać w malarstwie na tkaninach, rzeźbie w drewnie i bardzo rytmicznej muzyce. Społeczeństwo tworzą w znaczącej większości muzułmanie (90%) poza którymi jedyną liczniejszą grupą są chrześcijanie, sporadycznie spotyka się wyznawców pierwotnych religii.
Historia
Tradycja i historia Gambii i jej plemion sięgają wstecz do 470 roku p.n.e., kiedy to Kartagiączyk Hanno napisał o Gambii, opisując swoją podróż do Afryki Zachodniej. W trzynastym wieku Gambia była częścią antycznego imperium Ghany i imperium Mali, które rozciągało się od dzisiejszych terenów Senegalu aż do rzeki Niger. Pierwszymi osadnikami w tym regionie były handlujące ludy plemiona Mandinga, które rozpowszechniły na tych terenach Islam. W 1455 Portugalczycy dotarli do wybrzeża Gambii. Sprowadzili oni ze sobą bawełnę i orzeszki ziemne.
W roku 1581 Brytyjczycy odkupili prawa handlowe obejmujące tereny Gambii. W drugiej połowie siedemnastego wieku pojawili się Francuzi i rozpoczła się wieloletnia kampania o wpływy handlowe. W 1783 roku Brytyjczycy przejeli wszystkie prawa do handlu na rzece Gambii. Tytoń i proch strzelniczy sprzedawano za złoto, kość słoniową i niewolników. Przez dwieście lat Gambia była kolonią brytyjską. W 1965 roku Gambia uzyskała niepodległość.
W tej chwili Gambia uznawana jest za jeden z najspokojniejszych krajów regionu. Na arenie politycznej działa kilka partii politycznych; odbywaja się powszechne i wolne wybory prezydenckie i parlamentarne, w których mogą brać udział wszyscy dorośli obywatele.
Gospodarka
Jednym z głównych źródeł dochodu narodowego Gambii jest produkcja i eksport orzeszków ziemnych. Przychody w tej dziedzinie stanowią 80% całych zysków z eksportu. Drugim filarem gospodarki Gambii jest turystyka. Aktualnie rząd przeznacza znaczące środki finansowe na rozwój infrastruktury. Polityczne i ekonomiczne aspekty narodu Gambii, które zostały ujęte w polityczno - społecznej strategii rozwoju pod nazwą Wizja Roku 2020, dążą do dynamicznego rozwoju turystyki, rozwoju przemysłu przetwórstwa rybnego, rozwoju rolnictwa poprzez promowanie upraw ryżu i prosa, oraz rozwoju sadownictwa i warzywnictwa. Istnieją bardzo ambitne plany stworzenia wolnej strefy ekonomicznej wokół portu Banjul, która naturalnie spowoduje napływ kapitału zagranicznego.